در برابر فقدان جان‌های بی‌گناه، کلمات به سنگینی بار غم و اندوه فرو می‌مانند، عاجز از وصف رنجی که بر دل‌های ما سایه افکنده است. اما یادآوری ظلم و ستمی که بر آنان رفت، نه تنها آتش خشم را در دل‌هایمان زنده می‌کند، بلکه تعهد ما را به عدالت و حقیقت دوچندان می‌سازد. این روز، روز سوگواری برای قربانیانی است که در اوج بی‌پناهی، قربانی بی‌عدالتی شدند؛ و نیز روزی برای تجدید عهد با آرمان‌های والای آزادی، کرامت انسانی، و عشق به هم‌نوع.
بگذارید یادشان همچون مشعلی فروزان، مسیر تاریکمان را روشن سازد، تا دیگر هرگز در هیاهوی زمان، صدای بی‌صدایان گم نشود و هیچ ظلمی بی‌پاسخ نماند. باشد که یاد این جان‌های از دست رفته، الهام‌بخش ما در ساختن جهانی باشد که در آن هر انسانی در امنیت و آزادی زندگی کند و هیچ قلبی به دست جور و ستم نشکند.
صبور
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر